De laatste les, deel 3. Samuel Paty

Op 7 januari 2015 schreef ik een gedicht. Vanachter mijn veilige computerscherm beschreef ik onze ontzetting over de aanslag op de makers van het satirische blad Charlie Hebdo. Vijf jaar later, terwijl de medeplichtigen aan dit gruwelijke feit worden berecht, wordt de leraar Samuel Paty even gruwelijk vermoord voor het simpele feit dat hij de leerlingen iets bij wilde brengen over de vrijheid van meningsuiting.
Hij had gewaarschuwd dat hij dit ook wilde illustreren met cartoons die het satirische weekblad hanteerde. Leerlingen die dat niet aankonden mochten de klas onder begeleiding verlaten. Dat op zich was een misschien al te hoffelijke concessie aan het belang van de vrije meningsuiting, maar ook een kwestie van rekening houden met gevoeligheden waar hij als docent geen controle over had. Voor die leerlingen was de tijd nog niet rijp wellicht. Voor sommige van hun ouders en opvoeders zeker niet.
Samuel Paty gaf hiermee niet zijn allerlaatste les. Maar dat hij hartstocht had voor zijn vak (geschiedenis, geografie en burgerschapskunde) en daarmee zijn leerlingen op een bevlogen wijze wilde bereiken, had hij al vaker laten zien. Dit keer gaf hij zijn laatste les van verstrekkende betekenis. Andere zullen zijn boodschap verder moeten uitdragen. Een van naastenliefde, respect voor de ander en aanvaarding van verschillen in inzicht. Een boodschap die niet gebaat is bij provocatie of de wens een ander de mond te snoeren, zeker niet met intimidatie en geweld dat alleen maar meer geweld oproept,
De vraag is nu hoe veilig de klassikale omgeving kan zijn voor een dergelijke gecompliceerde boodschap.
Via de sociale media wordt wat er binnen de muren van het klaslokaal gebeurt al gauw gedeeld in de publieke ruimte. Daar gebeuren dingen die de vertrouwensrelatie tussen docent en leerlingen en leerlingen onderling ernstig bedreigen. Die relatie verdient bescherming van klaslokaal tot schoolbreed en daarbuiten op elk gewenst niveau. Ouders en opvoeders die zo'n relatie misbruiken voor haatcampagnes moeten ter verantwoording worden geroepen door schoolbestuur en lokale autoriteiten. In dit geval bleek er sprake van een door een leerlinge en haar vader aangezwengelde haatcampagne, die de moordenaar op het spoor bracht van zijn slachtoffer.
Des te pijnlijker, omdat de leerlinge in kwestie niet eens zelf in de les aanwezig was geweest en een verkeerde voorstelling had gegeven over het handelen van de docent. Die zou namelijk alle moslimgelovigen de les uit hebben gestuurd, voordat hij de gewraakte cartoon toonde, een discriminerende handelwijze die volledig afbreuk zou hebben gedaan aan zijn intenties.

Oktober 2024. Inmiddels is er in Frankrijk weer een islamitische terrorist verantwoordelijk voor de dood van een leraar, een docent Frans ditmaal. Allah Akbar zou hij geroepen hebben toen hij de man neerstak. Een late echo van de moord in 2015, beide moorden begaan door Tsjetseense moslims.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Leeftijdsdiscriminatie

Navalny 3

Wraak of vergelding. Israƫl en de Palestijnen

Anoniem

Dak- en thuislozen in Utrecht. Opvang en hulpverlening.